jueves, 27 de septiembre de 2012

Una versión mejorada de mí...

Esta semana he podido decir que SOY FELIZ...
La verdad es que nunca he dejado de serlo, pero podéis entender que tener un cáncer y estar haciendo quimio, pueden ser una barrera para la felicidad. Una barrera que hay que saltar y a veces cuesta...
Aunque me reafirmo, nunca he dejado de ser feliz, pero el domingo lo sentí más que nunca en los últimos 6 meses!!!!

La Rebe de principio de año está volviendo, mi marido me lo ha confirmado... Siempre estuvo ahí, pero detrás de un velo de preocupaciones y miedos.

Y también hay que decirlo, las preocupaciones y miedos siguen ahí... Pero si antes estaban en un primer plano, ahora han pasado a segundo...

Así que una versión mejorada de mí misma está aquí!!!

El domingo me di un baño caliente, eterno y lleno de espuma, de los que me gustan a mí, y me di cuenta de que SOY FELIZ!! Sonrío con más facilidad, sin sombras en mi mente, y disfruto más (si cabe) de absolutamente todo!
Y esta semana, he pasado muchas, muchísimas horas sin acordarme del cáncer. A mí me parece mentira, pero así es... La pequeña nube gris va desapareciendo poco a poco. Y aunque sé que nunca olvidaré que he padecido esta asquerosa enfermedad, esto me da esperanza de poder ir relegando mis pensamientos sobre el cáncer, de que cada día sean menos, y más espaciados... Porque al fin y al cabo no podemos vivir autocompadeciéndonos. Así no podríamos vivir, no saldríamos del pozo.

Así que estoy de vuelta!!!! Y como digo, con media teta menos, menos cejas, más kilos y menos pelos, pero mejorada en otros muuuuuchos aspectos!
He descubierto lo que es la amistad, la de verdad!!! No se vale echar cuatro lagrimillas cuando te digo que tengo cáncer y luego si te he visto no me acuerdo. Yo no he pedido nada, ni mensajes ni llamadas, pero muchos de vosotros me habéis sabido dar lo que necesitaba en cada momento y eso no se cómo agradeceroslo.
De algunos esperaba mucho y de otros no esperaba nada. Y en muchos casos los papeles se han invertido. Algunas decepciones de las que me sobrepondré, no tengo ninguna duda, y muchas sorpresas que recordaré toda mi vida.

No me voy a preocupar si los skinny jeans que están de moda me hacen el culo gordo, si me sobran 4 kilos (de momento me sobran 8, así que de los 4 restantes sí que me preocupo), o si mis pestañas no son kilometricas como lo eran antes. (Eso sí, colorete que no falte!)
Porque cuando la gente te dice "Que guapa estás!!" cuando estás calva e hinchada, quiere decir que ven más allá de una cara bonita. Y eso veo yo. No juicios, no prejuicios.

Me voy a preocupar por ver sonreir a mis hijos, a los que me rodean y a mi reflejo en el espejo.
Porque está versión mejorada de mí misma no se va a dejar agobiar por tonterías. Se va a dejar de complejos y va a vivir con la mejor de las sonrisas.

Si la vida te da una segunda oportunidad, deja de llorar y SONRIE!
Porque como dice mi amiga Yolanda, "Si la vida te da limones, haz limonada". Hay que aprender a vivir con lo que nos ha tocada, pero siempre con la mejor de nuestras sonrisas.







12 comentarios:

  1. Verte tan bien y tan animada es lo mejor que podias regalarnos a todos los que dia a dia esperabamos leer tu blog y ver todos tus progresos y tambien,entristecernos en tus dias malos.Ahi tienes la recompensa...estas curada!!ahora solo hace falta darle la patada definitiva para que se vaya bien lejos y nunca vuelva...haz el gol de tu vida :) Muchos besos y felicidades campeona!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mil gracias guapa!!!!
      También voy siguiendo a Irene en tu face! Como crece, madre mía!!!
      Un besito enorme!!!

      Eliminar
  2. Ja m'has fet plorar!!! m'encanta aquesta entrada i més que el nuvolet gris vagi desapareixent poc a poc. Sí, arribarà un dia que ens oblidarem quasi del càncer però les oncobloguers heu de continuar la vostra feina eh? jo sempre mirant-me el melic pensava que era un cas rar i vaig descobrint tantes noies com nosaltres que també hi han passat i veure que el temps passa i continuen animant amb els blogs a mi m'ajuda molt i m'encanta! felicidades por todas las cosas buenas que has podido sacar de éste mal rato! i quins nens més macos!!!!!!! Marta

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies guapa!!!!!!!! Jo continuo llegint-les a totes!!!! I em va genial!!!
      Un petonet bonica!!

      Eliminar
  3. Como me alegro Rebe, te mereces volver a una vida mas normal, disfrutar de esas dos jollas que tienes por hijos y de ese diamante de marido. La vida nos ha dado sorpresas pero hemos sabido ver la parte positiva de ellas.

    Disfruta mucho el terminar esta etapa, dentro de poco no te acordaras apenas de ella!!

    Besos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Mila!!! Y cada día va quedando más arriconado en mi cabeza!!! A ver ahora que tendré que ir cada día al hospital, que pasa...
      Un besito enorme y gracias por estar siempre ahí!!

      Eliminar
  4. Quan comences a reconeixe't a tu mateixa es una passada, me n'alegro molt que ja estiguis en aquest moment, m'ha fet molta ilusió que em mencionesis, es curiós la conexió que es crea entre totes plegades, un peto molt fort i ens veiem demà

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Guapaaa!! Doncs siiiI!! De fet, l'altre dia quan ens vam veure, era com si ens coneguessim de fa temps!! Curios, ehhh!!!!!
      Un petonet enorme!!

      Eliminar
  5. Rebeca, me ha encantado tu blog, y qué bien dar justo con esta entrada tan bonita, todo un chute de optimismo! Hemos terminado la quimio casi casi a la vez, asi que comparto tu alegría. Yo también tiro de colorete, y en nada estaremos más guapas aún ;) y disfrutando al máximo de todas las cosas guays que nos quedan por vivir. Un abrazo muy grande!!! Mei

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Mei!!! Yo espero ansiosa la siguiente entrada de tu blog!! Me encanta!!!
      También estás a puntito de radio???
      Un besito!!!

      Eliminar
  6. Bienvenida Rebe... es bueno saber que estas empezando a sonreir y olvidarte de esa nube gris que pesa sobre nosotras.. poquito a poco... es nube se volvera blanca... y todo estara de nuevo en su lugar.. un beso enorme y a seguir tirando..
    besos

    ResponderEliminar